داستان كوتاه يك قالب نسبتاً جديد ادبي است كه در همين عمر كوتاه خود شاهد تنوع و تحول چشمگيري بوده است و اكنون در داستان مدرن به چنان سطحي از پيچيدگي، ظرافت و گوناگوني رسيده كه مشكل بتوان تعريف جامعي از آن ارائه داد. گاه عناصري بنيادين چون طرح يا ديدگاه كنار گذاشته مي‌شوند و گاه با بهره‌گيري از همان عناصر كلاسيك آثاري زيبا و مدرن خلق مي‌شوند. به هر صورت غالب اين آثار سبك‌هايي خاص و ظريف دارند و تفسيرهايي گوناگون را ممكن مي‌سازند كه خواننده‌اي دقيق را طلب مي‌كند كه بتواند هوشيارانه نه تنها سطور بلكه لابه‌لاي سطور را نيز بخواند و با تخيل فعال خود فضاهاي خالي داستان و به همراه آن واقعيت را بازآفريند، واقعيتي كه در نهايت، وجهي است از بحران اساسي زندگي معاصر.