در پيچيدگي انبوه جهان ما، يافتن راهي سربراه به رهايي دشوار است، ولي شايد راهي باشد كه به رهايي كمك كند. اين كتاب مي‌كوشد وجهي از اين راه را نشان دهد: راه رهايي از خطاي فهم رايج از نسبت تمدن و فرهنگ، با مشخصۀ فرادستي فرهنگ نسبت به تمدن، كه كژي آن موجب كاستي بوده است.
نيمۀ نخست كتاب بحثي است نظري در بارۀ فرهنگ، چيستي و چرايي آن، و نقشي كه تمدن و پيشرفت مادي بر آن مي‌گذارد. نگاه من نشان مي‌دهد كه فرهنگ نه اصالتي دارد و نه شكوهي. به سادگي زيردست تمدن مي‌نشيند و تابع و خدمتگزار آن است. نيمۀ دوم، همين موضوع را در زمينۀ ايرانِ پس از انقلاب و جنگ و تحولات فرهنگي آن بررسي مي‌كند.