نمي‌خواهيم همه‌ي انسان‌ها مشابه هم باشند. نمي‌خواهيم الگو يا سرمشقي وضع كنيم كه همه‌ي انسان‌ها با اين يا آن شيوه به آن نزديك شوند. اين آرمانِ مديران بي‌تحمل است. آموزگار بد مي‌خواهد عقيده‌اش را تحميل و مجموعه‌اي از شاگردان توليد كند كه همگي جواب قاطع يكساني به مسأله‌اي مبهم و شك‌برانگيز بدهند.

برنارد شاو معتقد است ترويلوس و كرسيدا بهترين نمايش‌نامه‌ي شكسپير است. من با اين عقيده مخالفم، ولي درست اين است كه از آن به عنوان نشانه‌ي فرديت يك شاگرد استقبال كنم؛ با اين حال بيش‌تر آموزگاران چنين ديدگاه متفاوتي را برنخواهند تابيد...