المدهون ابتذال كشتار در سرزمين مادري را همچون آينه‌اي تمام‌نما در برابر غرب قرار مي‌دهد؛ جايي كه كارخانة جنگ‌سازي بدل به صنعت سرگرمي شده، او با اتكا به صنعت تلميح، خطوط پيوندناپذيرِ تاريخ اشعار كلاسيك اعراب را با عقل مدرن پيوند مي‌دهد. تلميح المدهون را وارث آوارگي كرده است.

«وجودِ من مملو از احساسات و تناقضات است؛ شاعر مانند لرزه‌سنج است كه لرزه‌هاي ناشي از احساسات و خاطرات انسان‌ها را اندازه مي‌گيرد. اين روزها، درد در حياط‌خلوتِ شعرم شكوفه مي‌دهد ــ جنگ در كشورم صبحانه‌ام شده و صلح در استكهلم شامِ من است، و من پارادوكسم.»

«من در سوئد يك فلسطيني اهل سوريه‌ام، در فلسطين يك سوري پناهنده به سوئد و در سوريه هم كه مرا يك شاعر فلسطيني سوئدي مي‌دانند.»