ته تهش ، يك روز همان به وقت جواني ، جايي پشت ميز كارت در آن ميانه ها يا موي سپيد كرده و تكيه زده بر نيمكت يك پارك ، يكهو به سرت مي زند كه اتفاقي در كار بود .

خاك زوهر يا وقت چيدن گيس ها اولين رمان نرگس مساوات است .

مساوات صاحب قلمي است كه سال هاي سال رمان فارسي در عطشش به سر برده است. نرگس مساوات در اين اثر كسي را با كسي مواجه نمي كند ، انسان را با زيستن و زندگي مواجه مي كند ، يكي خون مي دهد و ديگري جان را گرانبهاتر مي يابد اما چه كسي مي تواند بگويد كدام يك واقعا ارزشش را داشته است و آيا اصلا ارزشي در كار بوده است يا نه .

رمان خاك زوهر داستان خون دادن يا تكيه زدن است با و بي اتفاقي كه در كار بوده يا نبوده .

زوهر فديه دادن است ، نثار كردن . نذر چيزي براي بهبود احوال چيزي ديگر . گاه كسي خون مي دهد تا خاكي بماند ، و گاه جان را بهادارتر مي بيند .