توضیحات درباره کتاب
كتاب حاضر ماحصل پژوهشي ميداني در موضوع نقش كنشگران علمي در زمينه‌سازي براي توسعة علمي است. از اين رو در گام نخست از كتاب نظريه‌هاي مربوط به جامعهشناسي عمومي و جامعهشناسي علم در دو بخش مجزا مورد بررسي قرار مي‌گيرد. نخستين بخش به بررسي سه دسته از رويكردهاي نظري در جامعهشناسي عمومي با عنوان‌هاي نظام اجتماعي، كنشگر اجتماعي و فردي مي‌پردازد و در بخش دوم دو دسته از رويكردهاي نظري جامعهشناسي علم دربارة اجتماعات علمي با عنوان‌هاي رويكرد نهادگرا و سازمانگرا مردم شناختي بررسي مي‌شود. البته فضاي تحليلي اين پژوهش، تحت تأثير تلاقي دو رويكرد كنشگر فردي و مردم شناختي شكل مي‌گيرد. در ادامه طرح مسائل روش‌شناختي پژوهش حاضر، ديدگاه‌هاي نخبگان علمي در زمينه‌هاي مورد مطالعه، از طريق تحليل پديدارشناختي متن مصاحبه‌هاي صورت گرفته بيان و انواع نگرش آنان، دسته‌بندي مي‌شود. آن‌گاه در سيري تاريخي نحوة شكل‌گيري اجتماعات علمي در ايران پس از انقلاب تا تأسيس مراكز پژوهشي برتر مرور مي‌شود. به دنبال اين مطلب به ترتيب ذهنيت پژوهشگران برتر ايراني دربارة شكاف‌هاي موجود نگرشي و اجتماعي در علم، بوروكراسي پژوهشي و سياست‌هاي علمي و نگرش‌هاي اجتماعي و فرهنگي آنان نسبت به موضوع مورد تحليل قرار مي‌گيرد. در پايان دستاوردهاي حاصل از اين مطالعه به صورت الگوبندي شده ارائه مي‌شود.