از آن هنگام كه روش‌هاي آماري و اندازه‌گيري‌هاي رواني مورد توجه قرار گرفت، پژوهش‌هاي روانشناسي به شيوه علمي گسترش يافت. امروزه روان‌سنجي و روان‌آزمايي به عنوان فنوني براي ساختن ابزارهاي سنجش پديده‌هاي رواني و اندازه‌گيري آنها به پيشرفت‌هاي چشم‌گيري دست يافته است. تا بدانجا كه آزمون‌ها و ديگر ابزارهاي سنجش خصايص رواني، در مدارس، مراكز بهداشت رواني، موسسات صنعتي، سازمان‌هاي كشوري و نظامي، و ديگر نهادهاي اجتماعي، براي هدف‌هاي راهنمايي تحصيلي و شغلي، تشخيص‌هاي باليني، و ارزش‌يابي به گونه‌ گسترده‌اي مورد استفاده قرار مي‌گيرند.