در دريافت بصري معمولا يك رنگ آن‌طور كه از نظر فيزيكي هست ديده نمي‌شود. همين حقيقت سبب مي‌شود كه رنگ نسبي‌ترين عنصر در نقاشي باشد. براي اين كه رنگ را به صورتي موثر مورد استفاده قرار دهيم، لازم است بدانيم كه رنگ همواره فريب مي‌دهد. در وهلة اول بايست پي ببريم كه چگونه يك رنگ واحد مي‌تواند ظواهر و نمودهاي بي‌شماري به خود بگيرد. به جاي اين كه قوانين هماهنگي رنگ را به صورت مكانيكي به كار ببنديم، بايستي ظواهر و نمودهاي مشخص رنگ را ـ از راه شناخت تاثير متقابل آنها ـ به وجود آوريم. نگارنده در اين كتاب روش تجربي را در مطالعة رنگ و آموزش آن بيان مي‌دارد و مطالبي از اين دست ارائه مي‌نمايد: خواندن رنگ و هم‌بافت؛ رنگ چهره‌هاي گوناگوني دارد ـ نسبيت رنگ؛ شدت رنگ ـ درخشندگي؛ شفافيت و فضاي مجازي؛ مرزهاي رنگ و عمل حجم‌پذيري؛ عوامل رنگي و انتقال آنها؛ نظريه‌هاي رنگي ـ دستگاه‌هاي رنگ و لوح‌ها و تفسير آنها.