قهرمان داستان «تهوع»، روكانتن، مردي كه در اوج متافيزيكي خارق‌العاده به سر مي‌برد، از اوهام بي‌معنايي لبريز مي‌شود. او در صحنه‌اي با نيروي مضحك و وحشتناك فرو مي‌پاشد. زندگی در شهر، محبت‌هاي تجاري و خشكه مقدس آن، آشكارا غير قابل قبول است. روكانتن پي مي‌برد عشق به سفر، ماجراها و تجربة عيني بي‌ارزش است. نه تجربة جهان خارج و... نه تامل در جهان درون نمي‌تواند به زندگي او معنا ببخشد. روكانتن در رنج خويش به هيچ تقليل مي‌يابد، به حالت تهوع آگاهي از هيچي. به هر حال رنج كشيدن پيش‌درآمد الزامي براي اثبات مجدد خويشتن است، همان‌گونه كه فلسفه و عقل سليم اذعان مي‌كنند. اما سوال اينجاست كه «راه برون‌شد» روكانتن چيست؟ و سارتر در اين داستان به پاسخ آن مي‌پردازد.