رومئو و ژوليت تراژدي نوشته‌شده توسط ويليام شكسپير در اوايل كار اوست كه در مورد دو عاشق ناكام است. اين نمايشنامه يكي از محبوب‌ترين نمايشنامه‌هاي شكسپير در زمان‌ حياتش مي‌باشد و در كنار هملت يكي از نمايشنامه‌هايي است كه بر روي پرده رفته‌ است. امروزه از شخصيت‌هاي‌ اصلي داستان به‌عنوان عاشقان آرماني ياد مي‌شود.

رومئو و ژوليت كششي به داستان‌هاي‌ عاشقانه دوران باستان دارد. درون‌مايه اثر براساس داستاني ايتاليايي است، كه به صورت‌شعر با نام تاريخ باستاني رومئو و ژوليت توسط ارتور برووك در سال ۱۵۶۲، و به صورت نثر در سال ۱۵۹۱ توسط ويليام پينتر نوشته‌ شدند. شكسپير از هر دو اثر استفاده كرد، ولي براي گسترش داستان، شخصيت‌هاي مكمل داستان به‌خصوص مركوتيو و پاريس را دچار تغييراتي‌ نمود.