برخي از كارگزاران حكومت انقلابي بلشويكي روسيه فكر مي‌كردند راه رسيدن به پيروزي انقلاب كمونيستي دستيابي به كشورهاي شرق بخصوص ايران است. به همين دليل، بلشويك‌ها هجده روز پس از پياده شدن نيروهاي شوروي در باكو و تأسيس جمهوري شوروي در آذربايجان به گيلان حمله كردند. ميرزا كوچك‌خان رهبر قيام كنندگان جنگلي، سال‌ها در بيشه‌سارهاي انبوه گيلان نخست، با حكومت تزاري و سپس، با بريتانيايي‌هاي اشغالگر نبرد كرد. پس از مدتي، بلشويك‌ها تعهد كردند در امور ايران دخالت نكنند. كوچك‌خان قول آنها را باور كرد و براي اينكه ايران را از زير بار اشغال و فشار سنگين انگلستان رها سازد در گيلان جمهوري موقتي اعلام كرد. مسكو احساسات ضدانگليسي مجاهدان جنگي و «گسترش سرخ» در آسيا را به عنوان وسيلة چانه‌زني سياسي با بريتانيا به كاربرد و سرانجام با فدا كردن «جنبش رهايي‌بخش ملي» انقلاب گيلان، با انگليسي‌ها و حكومت شاه ايران مصالحه كرد. ميرزا كوچك‌خان كه اين مصالحه را نپذيرفته بود سرانجام، در سرماي كوهستان از پاي در آمد. در كتاب حاضر «ولاديمير گنيس» از معدود محققان روسي، به شرح رويدادهاي مربوط به جمهوري شوروي در ايران و سقوط حكومت كوچك‌خان پرداخته است.