كتاب حاضر، نمايش‌نامه‌اي است كه به‌گونه‌اي با الهام از نمايش‌نامه «سعادت» نوشته‌شده است. موضوع اين نمايش‌نامه پرداختن به اختراع ماشين زمان و حركت در زمان است. در صحنه‌هاي اين نمايش «ايوان واسيلويچ» تزار خون‌خوار روسيه قرن شانزده، درگير مسائل و مشكلات روسيه دوران پس از انقلاب و دنياي قرن بيستم مي‌شود. البته تمام اشارات و خصوصيات شخصيت «ايوان واسيلويچ» برگرفته از تاريخ، نامه‌ها و مستندات تاريخي است. در بخشي از نمايشنامه مي‌خوانيم: «آپارتماني در مسكو، اتاق «تيمافيف» در كنار آن اتاق «شياك» كه با قفلي بسته‌شده، به‌غيراز اين، راهرويي در مقابل اتاق‌ها كه بلندگويي در آن ديده مي‌شود. اتاق «تيمافيف» نامرتب است، پرده‌هاي در اتاق و دستگاه‌هاي بزرگي شبيه گيرنده‌هاي راديويي؛ «تيمافيف» در حال كار كردن با آن‌هاست».