يكي از خصوصيات اينشتين كه شايد در ديگر دانشمندان كم‌تر ديده شده باشد، اين بود كه او فرضيات خود را از راه مشاهدة طبيعت و قانون‌هاي حاكم بر آن به دست مي‌آورد. وقتي از اين راه به فرضيه‌اي مي‌رسيد، اگر اين فرضيه مخالف فيزيك كلاسيك بود و يا متفاوت با چيزي بود كه تا آن زمان مورد قبول همة دانشمندان بود و حتي اگر مخالف قانون‌ها و فرضيات نيوتن بود، ترس از بيان فرضية خود نداشت. اينشتين زماني كه جواني 25 ساله و كارمند سادة ادارة ثبت اختراعات بود، واهمه‌اي از اين نداشت كه زيربناي مكانيك نيوتن را درهم ريزد و به سادگي بگويد فرض اثر يك فرض غيرضروري است و زمان و مكان به صورت مطلق وجود ندارند و نمي‌توانند وجود داشته باشند و هم زماني وقوع دو واقعه، امري است نسبي و نه مطلق. اين حرف‌ها كه به تمامي فرضيه بودند، پايه‌هاي فيزيك كلاسيك را درهم ريخته بودند. اين اعتماد به نفس و اين شهامت خيلي بيش از نبوغ ذاتي اينشتين او را كمك كرد تا اينشتين شود. كتاب حاضر، اينشتين را از تمام جهات مختلف زندگي‌اش و محيط حاكم بر زندگي او بررسي كرده و او را با تمام ضعف‌ها، كمبودها، هوشمندي‌، خوبي‌ها، قدرت‌هاي عملي و اجتماعي‌اش پيش روي خواننده گذاشته است.